Moje dziecko brzydko się zachowuje…

Moje dziecko dotyka się TAM..

Miętoli sobie w trakcie oglądania bajek

Czy to normalne? Jak mam reagować?

 

Z całego repertuaru zachowań seksualnych okresu dzieciństwa, najczęstsze obawy, zażenowanie, budzą wśród rodziców zachowania masturbacyjne. Dzisiaj trochę o tym jak się zachować, gdy widzę moje dziecko w dziwnej pozie, spocone, wykonujące bioderkami szybkie ruchy w przód i w tył, uciskające swoje genitalia – CZYLI WPIS O MASTURBACJI DZIECIĘCEJ.

Dziecko od urodzenia poznaje świat zmysłami. Ogląda ludzi, pomieszczenia sytuacje, orientuje się w przestrzeni. Czuje zapachy przyjemne i nieprzyjemne. Słyszy dźwięki głośne ciche. Smakuje pożywienie, ale także piasek, kamienie itd. W końcu dotyka – ludzi, zabawki poznaje fakturę, kształty. Co ważne DZIECKO POZNAJE także SIEBIE WSZYSTKIMI ZMYSŁAMI.

Rozwój świadomości narządów płciowych u dziecka we wczesnym dzieciństwie ma swój początek w odczuciach związanych z czynnościami pielęgnacyjnymi. Sfery intymne są lepiej unerwione, a więc ich dotyk wywołuje inne odczucia, doznania. Dziecko, gdy jest pielęgnowane, rozwinięte z pieluch, pampersów, ma też tendencję, jeśli mu się nie przeszkadza, do dotykania swoich genitaliów (sromu, penisa).

Świadomość miejsc intymnych dziecka dotyczy tego, że:

  • takie części ciała w ogóle istnieją
  • z dotykania tych części ciała płyną zupełnie inne jakościowo odczucia niż z dotyku np. twarzy, głowy, brzuszka.

 

JAK REAGOWAĆ?

Pierwsza, bardzo ważna kwestia: dziecko nie nadaje dotykaniu okolic intymnych znaczenia seksualnego! To my dorośli patrząc na zachowanie naszego Szkraba widzimy coś, co przypomina zachowania seksualne człowieka dorosłego. Ale to nie to samo!
Spróbujmy monitorować swoje odczucia. Często w tych sytuacjach towarzyszy nam wstyd, zażenowanie, jednak wynika on z NASZYCH wyobrażeń i przekonań, które zniekształcają jednocześnie rzeczywistość.

Warto w takich momentach odetchnąć i zapytać samych siebie: „CO WIDZĘ?”:

Moje dziecko dotykające swoich narządów, moje dziecko spocone, moje dziecko wykonujące bioderkami ruchy w przód i w tył, moje dziecko pocierające srom o kant kanapy, krzesełka itd., moje dzieci dotykające się w wannie, moje dzieci na podłodze jedno na drugim.

Dlaczego to takie ważne?

Jak już wspomniałam: często mamy tendencję do nadawania zachowaniom masturbacyjnym określonej, AUTOMATYCZNEJ etykiety zaczerpniętej z własnych doświadczeń seksualnych, która nie jest spójna z motywami małego dziecka. Obserwacja i spokojna analiza tego, co widzimy może pomóc nam w bardziej adekwatnym odbiorze zachowań dziecka.

 

Kolejną, istotną kwestią, nad którą koniecznie warto się zastanowić jest pytanie: „CZY ZACHOWANIE MIEŚCI SIĘ W NORMIE?” „

Można posłużyć się Rozwojową Normą Seksuologiczną (Beisert, 2006). Pisząc wprost: jeśli zachowanie seksualne dziecka:

  • nie powoduje porzucenia codziennych aktywności,
  • nie zabiera mu ono bardzo dużo czasu w kontekście innych codziennych czynności,
  • nie szkodzi jego zdrowiu (nie kaleczy, nie uszkadza miejsc intymnych)
  • nie wynika z przymusu innej osoby
  • dokonuje się miedzy rówieśnikami, osobami na tym samym etapie rozwoju
  • wynika z ciekawości, chęci poznania własnego ciała, przyjemności
  • nie wynika z radzenia sobie z trudną sytuacją, obniżania stresu, uspokajania się (!!!)
  • nie narusza norm społecznych (zachowanie publiczne powinno się wiązać z zakazem, popartym solidną edukacją i wyjaśnieniem dlaczego)

TO JEST TO ZACHOWANIE, KTÓRE MIEŚCI SIĘ W NORMIE.

 

Bardzo ważne!

Za zachowania seksualne – NIE KARZEMY!

Nie karzmy dziecka za to, że poznaje swoje ciało. Karanie za dotykanie miejsc intymnych, za ciekawość siebie, w tym także i zawstydzanie oraz upokarzanie („Tak robią tylko brzydkie dzieci”, „Ty świntuchu, ręce z majtek!”) mogą bardzo negatywnie wpłynąć na dalszy rozwój psychoseksualny dziecka!

Kary to zawsze niewłaściwe rozwiązania!

 

Jaka jest dobra reakcja?

Traktowanie rozwojowej masturbacji jako naturalnego elementu rozwoju dziecka.

WYJĄTEK – zawsze warto rozpatrywać zachowania seksualne dziecka w czasie i kontekście. Reagujemy na zachowania publiczne, łamiące w rażące sposób normy społeczne, a przede wszystkim zachowania wybiegające poza normę.

Jak nauczyć norm społecznych?

Jeśli masturbacja dziecięca ma charakter publiczny (np. w przedszkolu), dziecko musi otrzymać komunikat, że w kulturze, w której przyszło mu dorastać, pewne intymne czynności wykonuje się w samotności. To, co jest związane z narządami płciowymi dotyczy sfery intymnej i inne osoby nie mogą brać w tym udziału ani wzrokowo, ani poprzez czynny udział.

 

WARTO ZAPAMIĘTAĆ: Masturbacja rozwojowa mieści się w normie i nie wymaga interwencji!

Jednak:

Zachowanie seksualne to zawsze świetna okazja do rozmowy z dzieckiem na ten temat!
Edukowania go w tym zakresie od najmłodszych lat. To również świetna okazja do nauki poprawnych nazw narządów oraz zrozumienia pojęcia intymności. To pokazanie dziecku swojej gotowości do rozmowy na tematy z obszaru intymności. Drogi rodzicu jeśli teraz zmierzysz się z kulturowym tabu i wyjdziesz naprzeciw sygnałom, pytaniom dziecka, z dużym prawdopodobieństwem w okresie dojrzewania zweryfikuje u Ciebie informacje zaczerpnięte z Internetu, usłyszane od znajomych.

 „PAMIĘTAJ: Jeśli oswoisz przedszkolaka z funkcjonowaniem ludzkiego organizmu, jego anatomią i związanym z nią nazewnictwem — zwłaszcza intymnym — łatwo mu będzie w przyszłości przejść przez kolejne etapy rozwojowe oraz towarzyszące im zmiany i przyjmie je z zaufaniem i radością.

PAMIĘTAJ: Okres przedszkolny jest pierwszym i obligatoryjnym momentem do nawiązania z dzieckiem dialogu na temat, co to jest seksualność oraz intymność. Równocześnie dziecko w tym czasie spontanicznie domaga się w nim uczestniczyć – więc wystarczy tylko za nim podążać! Taka okazja już się nie powtórzy! I jeżeli nie uda ci się zrobić tego w tym szczególnym momencie – to z czasem będzie coraz trudniej! Niestety! Potem będzie już tylko coraz więcej monologu, a coraz mniej dialogu.

PAMIĘTAJ: Jeżeli dziecko nauczysz, że można rozmawiać o wszystkim zwyczajnie, a rodzic lub opiekun nie dostaje przy pewnych tematach szczękościsku i/lub nie zaczyna mówić głupot — uzna ono, że wszystko, o czym mówimy, jest kolejnym kawałkiem Świata oraz że może NORMALNIE o tym rozmawiać.” (Kotoro, Skolokuk, 2014)

 

Drogi Rodzicu, jeśli masz wątpliwości dotyczące zachowania seksualnego swojego dziecka, albo chciałbyś nauczyć się rozmawiać „na te tematy” ze swoim Dzieckiem, zapraszam na konsultacje. Seksualność to bardzo ważny fragment naszego życia, którego WARTOŚĆ w dużej mierze wynosimy z domu rodzinnego.

Podsumowując: RODZICU: w Tobie siła :)!

 

TROCHĘ DEFINICJI

Do zachowań seksualnych charakterystycznych dla dzieci w wieku 0 – 3 należą:

  • zachowania masturbacyjne,
  • zachowania orientacyjne
  • zachowania odreagowujące traumę (Beisert, 2012).

Natomiast do zachowań seksualnych charakterystycznych dla dzieci w wieku 3-6/7 r.ż. zalicza się:

  • masturbację dziecięcą,
  • zachowania orientacyjne,
  • zachowania interakcyjne,
  • inne (Beisert, 2012).

 

Zachowania masturbacyjne dzieci w wieku 0 – 3, rozumiane są jako dokonywana przez dzieci rytmiczna stymulacja narządów płciowych lub ich okolicy, która doprowadza dziecko do momentu szczytowego osiągania przyjemności, po której następuje rozładowanie i uspokojenie. Zachowania te doprowadzają do skumulowania napięcia i rozładowania go. Należy pamiętać, że przyjemność, którą odczuwa dziecko, nie jest równoznaczna z przyjemnością odczuwaną przez człowieka dorosłego. Wynika to między innymi z niedojrzałości biologicznej dziecka. Zachowania masturbacyjne rozwojowe pojawiają się u dzieci około 1 roku życia. Jeśli dziecko dotyka się, spełnia to funkcję poznawczą. Chce poznać swoje ciało i doznać przyjemności z dotykania go. Jeśli nie są to zachowania uporczywe, nie zabierają dużo czasu i nie utrudniają zadań rozwojowych, mamy do czynienia z normą.

Natomiast masturbacja dziecięca wieku 3-6/7 lat, to rytmiczne pocieranie narządów płciowych ręką lub przedmiotami (zwykle w ukryciu), napinanie mięśni krocza (Beisert, 2012). Okoliczności jej występowania są powtarzalne lub powtarzalny jest schemat. Celem jest osiągnięcie przyjemności płynącej ze stymulacji obszarów erogennych. Najczęściej dziecko odkrywa ją przypadkowo, a czasami wie od innych dzieci, co zrobić. Charakteryzuje ją brak uporczywości, brak zagrożenia dla zdrowia, przemijalność. Jeśli ma charakter publiczny (np. w przedszkolu), dziecko musi otrzymać komunikat, że w kulturze, w której przyszło mu dorastać, pewne intymne czynności wykonuje się w samotności. To, co jest związane z narządami płciowymi dotyczy sfery intymnej i inne osoby nie mogą brać w tym udziału ani wzrokowo, ani poprzez czynny udział. Masturbacja rozwojowa jest normatywna i nie wymaga interwencji.

 

Jak właściwie rozstrzygać czy zachowanie mieści się w normie czy nie?

Jednym z narzędzi jest ROZWOJOWA NORMA SEKSUOLOGICZNA (Beisert, 2006)

1. Zachowanie seksualne nie utrudnia realizacji zadań rozwojowych przewidzianych dla tego okresu. (np. dziecko w wieku przedszkolnym nie porzuci zabawy z dziećmi na rzecz masturbacji; ważny jest aspekt czasowy i ilościowy w kontekście innych podejmowanych przez dziecko codziennych czynności)
2. Mieści się w repertuarze zachowań seksualnych charakterystycznych dla danego wieku. (np. dotykanie krocza palcami, pytania o przebieg ciąży, porównywanie ciał między dziećmi pod względem budowy, podglądanie itd.)
3. Dokonuje się między osobami będącymi w zbliżonym wieku (okresie rozwoju). (np. dzieci będą oglądały wzajemnie swoje ciała i wygląd genitaliów, zabawa w doktora)
4. Oparta jest na zasadzie dobrowolności. (do zachowania dziecko nie jest zmuszone przez dorosłego lub inne dziecko)
5. Prowadzi do realizacji celów seksualnych. (motywacją do podjęcia zachowania powinno być doświadczanie przyjemności z dotyku miejsc intymnych lub ciekawość – np. poznawanie budowy ciała przy zabawie w doktora, zdobycie informacji o tym „skąd się wziąłem”)
6. Nie narusza zdrowia. (do dotykania miejsc intymnych nie powinny służyć przedmioty, które mogą uszkodzić narządy – poza normą więc będą wszystkie te zachowania, które polegają na nakładaniu klocków na penisa, wciskaniu sobie przez dziewczynki przedmiotów do pochwy)
7. Nie narusza rażąco przyjętego porządku społecznego. (jeśli zachowanie ma charakter publiczny np. w przedszkolu lub miałoby się dokonywać między dorosłym i dzieckiem powinno się wiązać zakazem!)